Διαβάζω Τα σκοτεινα παραμυθια του Burton από τα Fantasy Archives της Fantasy Gate!
από Ράνια Ιωάννου (melian)
Τα σκοτεινά παραμύθια του Burton
O Tim Burton αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση σκηνοθέτη. Από τα πρώτα βήματα της καριέρας του έχει συνδέσει το όνομά του με τον χώρο του Φανταστικού και συνεχίζει να ακολουθεί με ευλάβεια την ίδια «σκοτεινή» πορεία. Ποιός δεν έχει δει δεκάδες φορές στην τηλεόραση τις πρώτες σκηνοθετικές του προσπάθειες, όπως τον Σκαθαροζούμη ή τον Ψαλιδοχέρη; Πόσοι από εμάς δεν επισκεπτόμαστε κάθε τόσο τις κινηματογραφικές αίθουσες για να απολαύσουμε την καινούρια του ταινία;
Αντισυμβατικός και ιδιόρρυθμος ως προσωπικότητα, αλλά και σαν σκηνοθέτης, o Burton καταφέρνει σχεδόν πάντα να τρυπώνει με έναν μαγικό τρόπο μέσα στο σύστημα του Χόλιγουντ, επιτυγχάνοντας αυτό που έχει στο μυαλό του.
Τους τελευταίους μήνες παρατηρείται μια έντονη κινητικότητα στο Διαδίκτυο, μιας και κάθε τόσο δημοσιεύονται καινούρια άρθρα και ειδήσεις που αφορούν στις επόμενες κινήσεις του. Οι ταινίες με τις οποίες έχει συνδεθεί τον τελευταίο καιρό το όνομά του είναι πάρα πολλές: από το ριμέικ της Οικογένειας Άνταμς μέχρι την Ωραία Κοιμωμένη, την κινηματογραφική προσαρμογή του επιτραπέζιου παιχνιδιού Monsterpocalypse αλλά και τη μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του Dark Shadows, της παλιάς αμερικανικής τηλεοπτικής σειράς φαντασίας, που, σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, είναι και το σχέδιο που έχει μέχρι στιγμής επιβεβαιωθεί.
Τι είναι άραγε όμως αυτό που κάνει τον Burton να ξεχωρίζει ανάμεσα σε τόσους άλλους σκηνοθέτες του Φανταστικού; Σκεφτείτε μάλιστα ότι στο εξωτερικό έχουν υιοθετήσει το επίθετό σε μια προσπάθεια υποδήλωσης του ιδιαίτερου στιλ του! Σε προηγούμενη στήλη κάναμε λόγο για τους παιδικούς μας ήρωες και τα συναισθήματα που μας προκαλούσαν και εξακολουθούν να μας προκαλούν. Μάλλον κάπου εκεί κρύβεται και ένα μεγάλο μέρος της επιτυχίας του. Ο σκοτεινός κόσμος που πλάθει στις περισσότερες από τις ταινίες του περιλαμβάνει αυτήν την οικεία και αγαπημένη αίσθηση όλων όσων μας φόβιζαν όταν ήμασταν παιδιά.
Κάθε φορά που βλέπουμε τον Εντ τον Ψαλιδοχέρη ή ακούμε το τραγούδι της Νεκρής Νύφης στο ομώνυμο animation είναι σαν να μεταφερόμαστε σε εκείνη την εποχή της αθωότητας που τίποτα δεν μπορούσε να μας βλάψει αλλά και όλα στρέφονταν απειλητικά εναντίον μας ταυτόχρονα. Θα λέγαμε, λοιπόν, ότι αυτό που μας ελκύει στα παραμύθια που πλάθει ο Burton είναι το αίσθημα νοσταλγίας που μας δημιουργείται.
Αν έπρεπε να του αποδώσουμε κάποιον τίτλο, θα λέγαμε ότι πρόκειται για έναν παραμυθά, ο οποίος όμως απευθύνεται, ως επί το πλείστον, σε μεγάλα παιδιά. Και αν τυχόν διαφωνείτε με όλα όσα μόλις διαβάσετε, βρείτε λίγο χρόνο για να παρακολουθήσετε ξανά ορισμένες από τις μεγάλες επιτυχίες του αναγνωρισμένου αυτού σκηνοθέτη..
* σημείωση 1: το άρθρο αυτό αποτελεί αναδημοσίευση από τη στήλη F... for Fantasy που δημοσιεύεται κάθε εβδομάδα στο περιοδικό Φαινόμενα (τεύχος 10).
σημείωση 2: η εικόνα ανοίγματος του παρόντος άρθρου είναι δημιουργία του littlecrow.
________________________________
- τα έχεις διαβάσει;
